Śp. Ks. Prałat Stanisław Makarewicz – wspomnienie
19 listopada 2009 roku nieoczekiwane bicie kościelnych dzwonów oznajmiło wiadomość, w którą trudno było uwierzyć i która jeszcze długo nie mogła do nas dotrzeć: Pan powołał do siebie swojego kapłana, naszego Proboszcza, ks. Prałata Stanisława Makarewicza. Ten wybitny, zasłużony dla diecezji sandomierskiej i radomskiej duchowny, ceniony naukowiec, dla nas był przede wszystkim kapłanem i proboszczem. To ksiądz Prałat organizował naszą parafię św. Stefana i wraz z parafianami w trudnych latach osiemdziesiątych budował piękny kościół na wzór bazyliki Matki Bożej na Zatybrzu – tytularnego kościoła kardynalskiego Prymasa Wyszyńskiego. Taki był zamysł i gorące pragnienie śp. ks. Prałata, by kościół na Idalinie był swoistym pomnikiem Prymasa Tysiąclecia i wotum wdzięczności za jego prymasowską posługę. Pozostanie w naszej pamięci ustawiczna modlitwa ks. Prałata o beatyfikację sług Bożych Jana Pawła II, Prymasa Wyszyńskiego oraz ks. biskupa Piotra Gołębiowskiego, w którego procesie beatyfikacyjnym czynnie uczestniczył jako postulator na szczeblu diecezjalnym.
Ks. Prałat Stanisław Makarewicz bardzo sobie cenił to, że był kawalerem Zakonu Grobu Bożego w Jerozolimie. Jego wielką pasją była historia sztuki. Obronił doktorat ze studiów nad polichromią bizantyńską w katedrze w swoim ukochanym rodzinnym Sandomierzu. Specjalizował się w badaniach nad epoką jagiellońską w Polsce. Prowadził też badania genealogiczne znakomitych rodów polskich, królewskich i książęcych, w tym rodu Deskurów. Przewodniczył Radzie ds. Konserwacji Zabytków i zasiadał w Diecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego. Był również przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Uroczystości Jubileuszowych 400-lecia kanonizacji św. Kazimierza, które odbyły się w Radomiu. Do końca swojego życia prowadził wykłady z historii sztuki w radomskim Wyższym Seminarium Duchownym.
Był człowiekiem o wielkim, wrażliwym sercu, co dało się zauważyć także w jego gorliwej pracy charytatywnej. W maju 1981 r. z nominacji ks. bpa Edwarda Materskiego został dyrektorem oddziału diecezjalnego Komisji Charytatywnej Konferencji Episkopatu Polski w Radomiu. Pełnił tę funkcję razem z ks. infułatem Ignacym Ziembickim do 7 kwietnia 1992 roku, kiedy to został dyrektorem Caritas Diecezji Radomskiej. Radomską Caritas kierował do 1998 r. Dzięki jego zaangażowaniu powstały w Radomiu i Starachowicach kuchnie dla ubogich.
Za tymi faktami – nie sposób wszystkie wyliczyć – kryje się osoba bliskiego nam, niezapomnianego kapłana, naszego proboszcza. Pozostaje o nim nasza serdeczna pamięć, pozostaje bardziej trwały niż nasza pamięć i nasze życie znak jego pracy i poświęcenia, jakim jest piękny kościół. Ufamy, że jest coś bardziej jeszcze trwałego, niż ten kościół: szczęście przy wiecznym Ołtarzu naszego Pana, dla którego żył, któremu służył, którego kochał. Księże Prałacie, odpoczywaj w pokoju.