Święte Triduum Paschalne 2-5.04.2015
Triduum Paschalne to najważniejsze trzy dni roku liturgicznego, w których celebrujemy mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Rozpoczyna się ono w Wielki Czwartek wieczorem Mszą św. Wieczerzy Pańskiej, kulminacyjnym przeżyciem jest Liturgia Wigilii Paschalnej w noc Zmartwychwstania Pańskiego, kończy się w Niedzielę Wielkanocną.
W Wielki Czwartek, dzień Ostatniej Wieczerzy, dziękowaliśmy Bogu za dar Eucharystii i Kapłaństwa. Jest to także szczególny dzień miłości i jedności, gdyż właśnie podczas Ostatniej Wieczerzy dał Jezus swoim uczniom przykazanie miłości: przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali. Po tym poznają wszyscy, żeście uczniami moimi, gdy miłość wzajemną mieć będziecie. (J 13,34-35). Sam Jezus daje przykład miłości i pokory, umywając uczniom nogi. Nasza świątynia w czasie Eucharystii była prawdziwym Wieczernikiem, w którym zgromadziliśmy się jako uczniowie Jezusa wokół swojego Pana. Przypomnieniem Ostatniej Wieczerzy a także służebnego charakteru kapłaństwa był obrzęd umycia nóg. W obrzędzie tym, miejsca apostołów w naszym parafialnym wieczerniku zajęli w tym roku ojcowie schowanek i dzieci pierwszokomunijnych. Dodatkowym radosnym przeżyciem tego dnia było przyjęcie nowych ministrantów oraz lektorów.
Wielki Czwartek to także dzień Ogrójca: czuwania, modlitwy i trwogi Pana Jezusa, zdrady Judasza, pojmania, sądu i zaparcia się Piotra. Po Mszy św. adorując Pana Jezusa w ciemnicy czuwaliśmy z Nim w „ciemnicy” rozważając Jego miłość i Mękę.
Wielki Piątek to dzień odkupieńczej Męki i Śmierci Zbawiciela. Jest to jedyny dzień w roku, w którym Kościół nie sprawuje Ofiary Mszy św. Wielkopiątkowa Liturgia Męki Pańskiej składa się z czterech części: liturgia Słowa z opisem Męki Pańskiej według Ewangelii św. Jana; adoracja Krzyża; Komunia św.; procesja do Grobu Pańskiego. Znakiem szczególnej powagi i pokutnego charakteru obrzędów był obnażony Ołtarz, milcząca procesja wejścia bez Krzyża i świec oraz pokutny gest kapłana padającego na twarz na początku liturgii.
Adoracja krzyża zaczęła się od jego odsłonięcia i trzykrotnego śpiewu: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata. Pójdźmy z pokłonem”.
Przyjmując w Wielki Piątek Komunię św. szczególniej pamiętaliśmy, że jest ona owocem Krzyża, że w Eucharystii spożywamy to samo Ciało Chrystusa, które dla zgładzenia naszych grzechów zostało przybite do Krzyża. Obrzędy zakończyły się uroczystą procesją do Grobu Pańskiego. Adoracja osobista i prowadzona przez grupy parafialne trwała prawie do północy.
Wielką Sobotę rozpoczęliśmy od jutrzni – porannej modlitwy Kościoła. W ciągu dnia Kościół wypełniał się wiernymi przychodzącymi by [poświęcić pokarmy i adorować Pana Jezusa w Grobie. O godz. 20. rozpoczęła się najbardziej uroczysta liturgia w roku – Wigilia Paschalna. Tak jak w paschalną noc wyprowadził Bóg naród wybrany z niewoli egipskiej, tak i tej nocy Jezus Chrystus przechodzi ze śmierci do życia, wyprowadzając nas z niewoli naszych grzechów i śmierci. On jest naszą Paschą, prawdziwym Barankiem, którego Krew zgładziła nasze grzechy. Dlatego tej nocy usłyszelismy po raz pierwszy po czterdziestu dniach postu radosne Alleluja, rozległ się głos się dzwonów, a Kościół przeżywał już radość Zmartwychwstania i głosił chwałę Chrystusa. Liturgia Wigilii Paschalnej składa się z czterech części. Pierwsza część to obrzęd światła: poświęcenie ognia i świecy paschału – znaku Chrystusa Zmartwychwstałego, którego światłość rozprasza ciemności grzechu i śmierci. Liturgia światła zakończyła się radosnym orędziem wielkanocnym. Po nim nastąpiła liturgia Słowa ukazująca dzieje zbawienia. Trzecia część to liturgia chrzcielna. Jak naród wybrany przeprowadził Bóg cudowną ręką przez wody Morza Czerwonego, tak nas wyprowadza Jezus z niewoli śmierci i grzechu przez wody chrztu świętego. Poświęcona została woda chrzcielna – źródło naszego odrodzenia, dziękowaliśmy Bogu za sakrament chrztu świętego oraz ponowilismy nasze chrzcielne zobowiązania. Ostatnią część stanowiła liturgia eucharystyczna: Zmartwychwstały Pan zaprosił nas odrodzonych w chrzcie św. i pojednanych w sakramencie pokuty do swojego stołu. Wielkanocną radość w szczególnie uroczysty sposób przeżyliśmy i wyznaliśmy rezurekcyjna procesją w niedzielę o 6. rano.
