Parafia św. Stefana w Radomiu

Odszedł Pasterz nasz…

Dzisiaj wspólnie z całą parafią przeżywaliśmy liturgię Męki Pańskiej. Rozpoczęliśmy ją od procesyjnego wejścia w ciszy, po czym nasz wikariusz, ksiądz Marcin położył się na gołej posadzce kościoła a my wszyscy oddaliśmy część Panu Jezusowi, klęcząc i trwając dłuższą chwilę w tej postawie. Liturgia Męki Pańskiej składa się z czterech części: liturgii Słowa, adoracji krzyża, udzielenia Komunii św. oraz uroczystej procesji z Najświętszym Sakramentem do grobu. Po odśpiewaniu Męki Pańskiej wg. św. Jana, ksiądz Krzysztof opierając się na hymnie z dzisiejszej Jutrzni, wyjaśnił nam jak to się stało, że najbardziej wymyślne narzędzie tortur, jakie człowiek mógł kiedykolwiek wymyślić, czyli Krzyż, stało się znakiem zbawienia i największej miłości Boga do człowieka. Po odsłonięciu krzyża, wszyscy oddaliśmy mu cześć poprzez pocałunek.

(więcej…)

Bo będziemy jak owce nie mające pasterza…

W Wielki Czwartek jak co roku przeżywaliśmy Mszę Wieczerzy Pańskiej. Jest to jedyna Msza sprawowana tego dnia w kościołach parafialnych, która rozpoczyna najważniejszą liturgię Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana Jezusa, czyli Triduum Paschalne. Zgromadziliśmy się więc na modlitwie jak przed dwoma tysiącami lat Apostołowie zgromadzili się wraz z Jezusem w Wieczerniku, aby słuchać Jego słów i karmić się Jego Ciałem. Tego dnia Chrystus ustanawia sakrament Eucharystii oraz kapłaństwa. Modliliśmy się więc za kapłanów posługujących w naszej parafii, za naszych kleryków oraz o nowe powołania kapłańskie. Podczas Mszy św. ksiądz Proboszcz przyjął ośmiu nowych ministrantów, aby później powiedzieć kazanie które składało się z dwóch części. W pierwszej części nasz pasterz komentując fragment Ewangelii wg. św. Jana o obmywaniu nóg, mówił o Eucharystii, o przykazaniu miłości oraz tym jak ważna jest modlitwa o nowe powołania kapłańskie, ponieważ te tajemnice są ściśle ze sobą połączone. (więcej…)

Kochany, Niezapomniany Biskupie Piotrze. Tak często byłeś u nas, i z nami; tak bardzo byłeś tu zawsze oczekiwany i przyjmowany z wielką radością i miłością. Tym bardziej będzie nam Ciebie brakowało, tym trudniej przyjąć, że już więcej nie zobaczymy Cię przy naszym ołtarzu i nie usłyszymy z naszej ambony Twoich tak pięknych w treści i formie kazań, Twojego niezapomnianego głosu. Były i takie kazania, w których z niezwykłą głębią mówiłeś nam o sensie cierpienia, przemijania i szczęściu, które nas czeka w spotkaniu z naszym Panem. Już zobaczyłeś Go twarzą w twarz. Na progu Wielkiego Tygodnia dokonała się Twoja Pascha. Modlimy się, by zajaśniał Ci Ten, Który jest "Słońcem nie znającym zachodu", Któremu z wielką miłością oddałeś całe życie. Modlimy się, dziękując za Ciebie i tyle zostawionego dobra, także w naszej parafii. Patrz już tam z góry, z taką serdecznością, jak zawsze na nas patrzyłeś i wstawiaj się za nami do Pana. Dziękujemy za wszystko, Biskupie, Przyjacielu